Ասույթներ.Խուլիո Կորտասար
.jpg)
- Հավատում եմ, որ կմեռնես դու՝հավատալով,թե կառուցեցիր քաղաքը:
- Ի վերջո, ի՞նչ նշանակություն ունի աղքատությունը, երբ հայտնի է, որ բոլորն ունեն ոսկե ձկնիկներ, ու ոսկե ձկնիկներ կստանան բոլոր սերունդները` մեկը մյուսի հետեւից, եւ կրկին ու կրկին կլինեն տոնակատարություններ, կլինեն պարեր, կլինեն երգեր:
- Սա կարող է կատակ թվալ, բայց մենք անմահ ենք:
- Իսկ ես դատապարտված եմ, ես կմեռնեմ մեկ անգամ եւ մեկընդմիշտ:
- Սակայն չգիտեմ ինչու՞ էր այդ պահին մտքովս անցնում, որ երբեմն հայրիկն ու մայրիկն էլ են հանում թաշկինակը, որպեսզի սրբվեն, և իրենց թաշկինակի մեջ էլ նույնպիսի մի չորացած տերև կա, որը ցավեցնում է նրանց դեմքը:
No comments:
Post a Comment