Բարոյականությունը մարդու ներքին առաքինությունն
է, այն օրենքների համագումար է, որ ինքն իր համար հորինում է յուրաքանչյուր մարդ. բարոյական
է այն մարդը, ով խստագույնս հետևելում է իր իսկ ստեղծած սահմանադրությանը: Բարոյականությունը
ամենևին էլ բոլորիս հայտնի հասարակական նորմերը չեն: Մարդիկ տարբեր են, տարբեր է նաև
բարոյականության մասին նրանց ընկալումները, և եթե տուրք տանք յուրաքանչյուրի կարծիքին,
ապա դժվար աշխարհում մի բարոյական մարդ գտնենք: Մեկի համար բարոյականությունը ամաչկոտությունն
է, մյուսի համար համեստ հագուստը, մեկ ուրիշը` մի այլ բան է կարևորում: Ինձ համար բարոյականությունը
ո'չ հագուստի, ո'չ էլ` ոչ հասարակական սահմանփակումներից դուրս եկող վարքը չէ: Բարոյականությունը
առաջին հերթին բարձր արժեհամակարգն է, թե ինչ է մարդ կարևորում, և թե ինչերի է պատրաստ
հանուն իր արժեքների: Եթե մարդը ունի խիղճ, լսում է իր խղճին, և դրա թելադրանքով հրաժարվում
է իր ֆիզիկական ցանկություններից` ինձ համար բարոյական է: Բարոյականությունը ուժ է,
որ ետ է պահում մարդուն անբարո քայլերից` նյութական ցանկությունների բավարարման հետևանքներից:
Երբ այդ ուժը գործում է, ուրեմն մարդու բարոյականությունը իր տեղում է, ու արդեն էական
չէ, թե ինչ է անում ու ինչ են նրանից բամբասում: Երբեմն մարդիկ գնում են հասարակության
մեջ սահմանված անբարոյական քայլերի` իրենց արժեքները պահպանելու համար: Ես չեմ մեղադրում
այն մարդուն, ով իր սիրելիին օգնելու համար, կոտրում է բոլոր հասարակական կարծրատիպերը,
խախտում բոլոր օրենքները, միարժամանակ հիանում եմ այն մեկով` ով ունենալով գործելու
հնարավորություն, հրաժարվում է իր իղձերի իրականացումից, որովհետև կարևորում է իր խղճի
ձայնը: Անբարո է նա, ով ստում է, թալանում, կեղծում, քծնում, բամբասում, նախանձում
թեկուզ դա անում է հասարակական օրենքների շրջանակներում, վայելելով բարոյական մարդու
պատվաբեր կոչումը: Նա իրական անբարոյական է, նա կեղտոտ է հոգով, հոգու անբարոյականությունը
առավել ուժեղ է քան մարմնական անբարոյականությունը: Անբարոյականությունը խղճի բացակայությունն
է, երբ մարդը չունի կարեկցելու և դիմացինի դրության մեջ մտնելու ունակություն, ում
համար նորմերը առավել կարևոր են, քան մարդկային ճակատագրերը: Նրանք, ովքեր ամենաշատն
են խոսում բարոյականության ու առաքինության մասին, ամենաշատն են հեռու բարոյական լինելուց:
Հիմնականում չափից դուրս «բարոյական» են` հոգով անբարոյականները...
Մերի Թելունց
No comments:
Post a Comment