Մարդու
բանականությունը շատ հաճախ հակասության մեջ է լինում նրա զգացմունքների հետ. այդ երկու
զորեղ ուժերի պայքարը մարդու ներսում անհամերաշխություն է ստեղծում, կռիվ սառը և հաշվարկված
դատողության, և նուրբ զգացմունքների միջև: Սովորաբար մեզանում դրանցից մեկը միշտ գերակայում է, որոշումներ
մենք կայացնում ենք ապավինելով դրանցից որևէ մեկին: Երբեմն տուրք
ենք տալիս դատողությանը, երբեմն` զգացմունքներին, սակայն երկու դեպքում էլ
ընտրությունը լիարժեք չի լինում, քանզի առաջին դեպքում ստորադասվում է սիրտը, երկրորդ
դեպքում` ուղեղը: Սովորաբար զգացմունքներին
ավելի շատ ուշադրություն դարձնող
մարդիկ սիրահարներն են, բանականությանը`
միայնակները: Դժվար է ասել, թե որին ապավինել է ճիշտ, սակայն իմ կարճ փորձից հասկացել
եմ, որ չեմ սխալվում այն ժամանակ, երբ լսում եմ բանականությանս: Երջանիկ է այն մարդը,
ով գտնվում է հոգեկան և մտավոր ներդաշնակության մեջ, ում որոշումները` թե' բանականությանը, թե' զգացմունքների գոհացնում են…
Մերի Թելունց
No comments:
Post a Comment