«Մարդ սպանել» Ջեք Լոնդոն (թարգմանություն)

Նա քայլում էր իր մեծ տան սենյակներով: Նա փնտրում էր բանաստեղծությունների մի գիրք, որ թողել էր ինչ-որ մի տեղ և չէր հիշում որտեղ է այն: Նա բացեց ճաշասենյակի դուռը և ներս մտավ, սենյակում մութ էր, նա վառեց լույսը: Սենյակը լուսավորվեց և նա վախից գոռալով ետ գնաց. Դիմացի պատի մոտ կանգնած էր մի մարդ, ում ձեռքին ատրճանակ կար:

-Ի՞նչ եք ուզում.-ասաց կինը:

-Կարծում եմ, պետք է դուրս գամ, ես մոլորվել եմ այստեղ.-հեգնանքով պատասխանեց տղամարդը:

-Ի՞նչ եք անում այստեղ:

-Պարզապես գողություն տիկին, միայն այդքանը: Ես չէի ակնկալում Ձեզ հանդիպել, քանի որ տեսել էի Ձեզ, Ձեր ծեր հոր հետ մեքենա նստելիս: Դուք հավանաբար օրիորդ Սեթլին եք, այդպե՞ս չէ:

Տիկին Սեթլին տեսավ նրա սխալը, բայց նա բարեհամբույր էր:

-Այժմ խնդրում եմ, ցույց տվեք ինձ ելքը.-ասաց տղամարդը:

-Եվ ինչ կլինի, եթե ես օգնություն կանչեմ.-հարցրեց տիկինը:

-Այդ ժամանակ ես պետք է Ձեզ սպանեմ.-պատասխանեց նա դանդաղ: Ես չեմ կարող բանտ գնալ, իմ ընկերը դրսում ինձ է սպասում, և ես խոստացել եմ օգնել նրան:

-Ես նախկինում երբեք չեմ հանդիպել գողի: Եվ ես չեմ կարող բացատրել, թե ինչքան հետաքրքիր է դա: Չե՞ք ցանկանա մի քանի րոպե մնալ այստեղ և զրուցել իմ հետ: Ես որոշ բաներ եմ ուզում հասկանալ: Դուք նման չեք գողի, ինչո՞ւ չեք աշխատում:

-Ես արել եմ ամեն հնարավորը, բայց այս քաղաքում ինձ հարմար աշխատանք չկա: Առաջ ես փորձում էի ազնիվ մարդ լինել, մինչև սկսեցի աշխատանք գտնել: Եվ հիմա ես պետք է գնամ:

Բայց Միսս Սեթլին չէր ուզում կորցնել իր գողին, այդպիսի բան կյանքում հաճախ չի պատահում: Դիմելով տղամարդուն նա ասաց.

-Ես իսկապես չեմ կարող Ձեզ այստեղ պահել, բայց խնդրում եմ նստեք այստեղ սեղանի մոտ և պատմեք ինձ Ձեր մասին: Նա ուղեկցեց գողին սեղանի մոտ նստելու: Գողը ատրճանակը դրեց սեղանի մի անկյունում, իրենց միջև: Բայց դա տարօրինակ տուն էր, և նա չգիտեր որ սեղանի տակ, կնոջ ոտքի կողքին, էլեկտրական զանգ կա:

Ես գող չեմ օրիորդ, և չեմ եկել այստեղ գողանալու համար: Դուք դա տեսաք: Ես եկել եմ տանելու այն ինչ ինձ է պատկանում: Ծեր Սեթլին խլեց ինձնից  այն ամենը, ինչ ես ունեի: Հիմա ես ոչինչ չունեմ: Քանի որ ընկերս գումարի կարիք ուներ ես ուղղակի եկա Ձեր հորից ինչ-որ բան վերցնելու: Ես իրոք ասում  եմ այն, ինչ եղել է:

-Ես զգում եմ, որ դուք ճիշտ եք.-ասաց տիկինը.-բայց այնուամենայնիվ գողությունը գողություն է:

-Ես գիտեմ այդ, սակայն այն ինչ ճիշտ է, ոչ միշտ է օրինական: Ահա թե ինչու ես պետք է գնամ:

-Ոչ, սպասեք…-Կինը անմիջապես վերցրեց ատրճանակը և սեղմեց ոքի տակ եղած զանգը: Դուռը բացվեց նրա ետևում, և մարդը լսեց, որ ինչ-որ մեկը սենյակ է մտնում, բայց նա նույնիսկ չշարժեց իր գլուխը: Առանց բառ ասելու, նրանք նայում էին միմյանց աչքերի մեջ: Կինը վայելում էր այդ րոպեները: Նա արդեն պատկերացնում էր ամսագրերումգեղեցիկ, երիտասար տիկին Սեթլիի մասին հոդվածը, ով բռնել էր վտանգավոր գողին իր սեփական տանը:

-Քեզ բանտ կտանեն.-ասաց կինը սառնորեն.-Մտածիր այն դասի մասին, դու շատ ժամանակ կունենաս մտածելու այն մասին, թե իմչ դաս ես քեզ տվեցի:  Այժմ պատմիր իրականությունը: Ես չեմ հավատում քո պատմությանը, դու խաբել ես ինձ:

Տղամարդը ոչինչ չպատասխանեց:

-Ասա ինչ-որ բան.- գոռաց կինը,-ինչո՞ւ ինձ չես խնդրում, որ քեզ բաց թողնեմ:

-Այո', ես ինչ-որ բան կասեմ: Դու այնքան մեղմ ու բարի տեսք ունեիր, և ողջ ժամանակ քո ոտքը զանգի վրա էր: Դու գիտես, թե ես ինչ եմ պատրաստվում անել: Ես պատրաստվում եմ վեր կենալ այս աթոռից և դուրս գալ դռնով, և դու չես կրակի: Հեշտ չէ մարդ սպանել, և ես վստահ եմ, որ դու չես կարող այդ անել:

Կինը դանդաղ քաշեց ձգանը:

-Ավելի ուժեղ սեղմեք.-խորհուրդ տվեց գողը.- և սպանեք:

Տղամարդը շրջվեց դեպի դուռը և հեռացավինչ-որ վատ բառեր ասելով կնոջը ցածր ձայնով…